Kategoria: Problemy skórne

Już od dawna włosy u człowieka straciły swoją pierwotną funkcję regulatora temperatury, zachowując jedynie w minimalnym stopniu czynności osłaniające przed szkodliwymi wpływami mechanicznymi i fizycznymi, a ponadto spełniają rolę seksualną. Włosy rosną w sposób nieprzerwany po neogenezie mieszków włosowych w życiu płodowym, kiedy określona zostaje również ich ogólna ilość, która z wiekiem osobniczym może się jedynie zmniejszać.

Czas trwania cyklu włosowego jest najdłuższy dla włosów długich. Spowodowany jest wpływami konstytucjonalnymi, warunkującymi barwę włosów, cechy rasowe i rodzinne, podlega także wpływom hormonalnym – przeważnie androgenom. W warunkach fizjologicznych na głowie znajduje się około 80% włosów w okresie wzrostu (anagenu), 1% w okresie inwolucji mieszka włosowego (katagenu), a pozostałe 19% to włosy w okresie spoczynku (telogenu), tzn. nierosnące, niekiedy w tej istotnej liczbie znajdują się w ni­skim odsetku włosy dystroficzne lub niesklasyfikowane. Zmiany gęstości włosów, ich przebarwienia, grubości struktury łodygi włosów, połysku mogą wskazywać na toczący się proces patologiczny w organizmie.

Włosy wypadają każdego dnia i jest to pra­widłowy fizjologiczny proces. Żeby stwier­dzić, że włosy wypadają nadmiernie, powin­no się liczyć wszystkie wypadające włosy w cią­gu doby, te tracone samoistnie i te, które tra­ci się przy czesaniu przez kilka dni. Dzienna utrata włosów w warunkach fizjologicznych ule­ga również dużym wahaniom indywidualnym, na ogół nie powinna przekraczać 70-100 wło­sów dziennie. Problem pojawia się, gdy wypada ich ponad 100 dziennie i trwa to dłużej niż kil­ka tygodni. Nadmierne wypadanie włosów jest zapowiedzią łysienia, które powstaje wskutek zachwiania równowagi pomiędzy utratą wło­sów a ich odrostem. Na poprawę stanu owłosie­nia nie ma jednak wpływu strzyżenie i golenie.

Zwiększone wypadanie włosów obserwuje się na wiosnę i w jesieni. W przypadku labilności psychicznej każde zaostrzenie objawów łysienia może prowadzić do depresji. U innych pacjen­tów ze stanami psychoneurotycznymi zwiększo­ne wypadanie włosów jest tylko tłem psychopa­tycznej koncentracji. Nierzadko może docho­dzić do zubożenia kontaktów międzyludzkich w miejscu pracy i w życiu prywatnym, jak rów­nież mogą pojawić się zaburzenia w sferze sek­sualnej. Bywają jednak przypadki skarg na ły­sienie, w których nasilonego wypadania włosów nie można zobiektywizować ani wielokrotnymi badaniami klinicznymi, ani trichologicznymi, zamiast więc sięgać po długotrwałe bezskuteczne leczenie specjalistyczne należy zaproponować pacjentowi poradę u psychoterapeuty.

W pracy przedstawiono najnowsze doniesie­nia ostatnich 3 lat dotyczące etiopatologii, kla­syfikacji, diagnostyki i leczenia różnych postaci łysień.Do nowoczesnych metod diagnostycznych chorób włosów należy trichoskopia. Wyko­rzystuje się dermatoskop z oprogramowaniem komputerowym i cyfrowym aparatem fotogra­ficznym – wideodermatoskop. Dzięki zastoso­waniu systemu optycznego możliwe jest oglą­danie zmian w powiększeniu 20-70 razy i oce­na charakterystycznych cech morfologicznych, obserwowanych w poszczególnych jednostkach chorobowych. Badanie jest nieinwazyjne, niebolesne, łatwe w użyciu, powtarzalne i pozwa­la na obiektywną ocenę aktywności choroby. Zdaniem Hoffmana, różnice w oprogramo­waniu komputerowym powodują, że nie każdy trichoscan może być stosowany do badań kli­nicznych. Sprzęt profesjonalny służy do oceny włosów na głowie, natomiast do oceny gęstości włosów potrzebna jest kamera o rozdzielczości 400 000 pikseli. Trudno powiedzieć, czy tricho­scan jest metodą referencyjną.

 
Przeszczepianie włosów daje dobre rezulta­ty u mężczyzn, natomiast u kobiet nie uzysku­je się tak dobrych efektów ze względu na bar­dziej rozlany charakter przerzedzenia. Jest to metoda bardzo żmudna, długotrwała, wyma­gająca olbrzymiej cierpliwości ze strony lekarza i chorego. Łyse okolice pokrywa się przeszczepa­mi drobnych kępek skóry zawierającymi mieszki włosowe, pobranymi z miejsc obwodowych gło­wy, w których włosy są zachowane, Już pod koniec XX wieku rozwinęła się metoda mini- i mikrotransplantatów. Zastosowanie tej tech­niki pozwala uzyskać efekt najbardziej zgodny zarówno z oczekiwaniami chorych, jak i prog­nozowanym dalszym rozwojem łysiny. Prze­szczepione włosy powinny rosnąć w naturalnym kierunku, gęstość włosów powinna być różno­rodna w poszczególnych obszarach, linia włosów musi być dopasowana do proporcji twarzy i for­my głowy. Wskazaniami do transplantacji wło­sów są: łysienie androgenowe, łysienie blizno­waciejące i rekonstrukcja brwi.

Przeciwwskaza­nia to: kompensacja psychicznych problemów, przesadne oczekiwania pacjenta, aktywne cho­roby skóry, niekorzystny stosunek obszaru daw­cy do wielkości łysiny oraz predyspozycja do keloidów. Przeszczepianie włosów daje dobry efekt kosmetyczny u osób z łysieniem o małym lub średnim nasileniu. Efekt kosmetyczny zale­ży w dużym stopniu od gatunku włosów i braku powikłań po przeszczepach.